جبرِعادت

خداوندم رنج را جز تو با کِه توان گفت؟

چه انسان ها که عزت بودنشان را گریخته اند، و به عادت اعتیاد دچار. آخر آنها را چه شده که جوهر مردانگی و زنانگی شان را چنین تلف نمودند؟ 

هنوز از درد آن روزی که جوانکی معتاد برای گدایی درِخانه مردمان میرفت ذهنم آشوبناک است.

 خدایم و چه انسانهای بزرگی که توان کمک به چنین خودباختگان را ندارند.

آخر مگر این انسان چیست و کیست چنین دربند عادت هاست...

به امید روزی که همه برای نجاتشان بشتابند.

خدای مهربانم کمکشان کن که تنها توراست توان نجاتمان.