من و سنگ

زیاد این پرسش را شنیده بودم که : سنگ از تنهایی است که سنگ شده یا چون سنگ است تنها شده؟ اوایل برایم معنایی نداشت. اما مدت هاست که ذهنم را می تپاند...

اوایل مفهوم تنهایی را نمی دانستم. مدام از شانس و دلیل و چون های زیادی برای تنهایی هایم استفاده می کردم. اما الان به عمق آن پی بردم. بعضی ها از همان اول تنهایند، اصلا تنها به دنیا می آیند...

تنهایی عمقش بی نهایت است، یا درونش گم می شوی و یا گم شده ات را می یابی...

تنهایی سرشار است از فهم... از ان فهم های عجیب که قلب را می تپاند نه ذهن را... تنهایی ام را دوست دارم...